هر آن چه که برای شما در این نامه نوشته ام در اولویت دوم قرار دارد، اما در اولویت اول میخواهم همه شما این مساله را بدانید که هر خدمتی که من برای میلان کردم و هر افتخاری که کسب کردم برای "ما" بود. حضور در میادین و برنده شدن جام ها بدون ابراز احساسات با شما برایم مفهومی نداشته اند، اما من و شما، ما، توانستیم به آن افتخارات دست پیدا کنیم.
ما امید کسب کردیم، رنج کشیدیم، جشن بر پا کردیم، و باز هم با هم شادی کردیم. ما جام ها را با همدیگر بر بالای سر بردیم، و عناوین را با قلب های یکدیگر فتح کردیم. ما همیشه همراه هم بودایم، من و شما، و هیچ کس نمی تواند این احساس زیبا را از ما بگیرد.

هواداران عزیز میلان، زمانی که من به میلان پیوستم، ابتدا وارد یک اتاق از یک هتل شدم، بین من و شما احساس غریبی وجود داشت، گفتگو ها پیرامون میلان و یوونتوس بود. هفته های ابتدایی، ماه های ابتدایی، شما در حال ارزیابی من بودید، و من هم در حال شناختن شما بودم. سپس پس از مدتی، ما دیوانه وار عاشق هم شدیم. در آن غروب در تورینو، شما عصبانی بودید، مسائل در زمین مسابقه مطابق میل پیش نمی رفت، و شما سکوت اختیار کرده بودید. من در حال گرم کردن خود بودم، و زمانی که تشویق های شما را مشاهده کردم انگیزه ای چند برابر در من ایجاد شد، آن دیدار را با پیروزی پشت سر گذاشتیم و راهی لیگ قهرمانان اروپا شدیم، و در همان رقابت ها راهی فینال منچستر شدیم.

این خاطرات و همچنین خاطراتی که در لحظات دشوار سال های 2004 و 2005 و همچنین خاطره فراموش نشدنی از سالروز تولد من در 9 اگست 2006 و دیدار مقابل استلا روسا همیشه در قلب من خواهد بود و آنها را فراموش نخواهم کرد. آتن، فوتبال تنها به یک دلیل به من و شما اهدا شد، من و شما، ما، ما میخواستیم که با هم آن خاطرات را رقم بزنیم، آنچنان در این راه عزم و اراده قوی داشتیم که هیچ چیز جلودار ما نبود.

البته آنچه در واقعیت برای رویاهای ما رخ داد، حتی بسیار فراتر از آنچه بود که من و شما از فوتبال میخواستیم. 2 گل، مقابل لیورپول، 2 سال بعد از خاطره تلخ استامبول، و هفتمین قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا برای میلان، سرنوشت بیش از آنچه ما از او میخواستیم به ما بخشید.

امروز میخواهم با نهایت احترام و عشق از پرزیدنت سیلویو برلوسکنی و آدریانو گالیانی تشکر کنم. توانایی مدیریتی آنها و قدرت انتقال احاساسات آنها برای من آنقدر قابل احترام بوده است، که مرا همیشه بیش از پیش امیدوار به کسب موفقیت در این باشگاه کرده است، و باعث شده تا حتی از بزرگترین موانع و محدودیت ها به سادگی عبور کنم. اما من همچنین میخوام از تمام افراد در باشگاه هایی که در دوران پیش از میلان در آنها حضور داشته ام تشکر کنم، آنها به من کمک کرده اند که اکنون به این بازیکنی تبدیل شوم که امروز هستم.
میلان، از تو متشکرم، فوتبال، از تو متشکرم.
بگذارید شما را متعلق به خود بدانم، همه کسانی که در ویاتوراتی حضور دارید، همه آنها که در میلانلو حضور داشته اند و دارند، حتی از اپراتورهای تلفنی تا کارگران و خدمه ها، و فیزیوتراپ ها، دکترها، آشپرها، حتی از عوامل حاضر در استادیوم ها، از همه شما ممنونم. بدرود کارلو آنجلوتی، من با تو به افتخارات زیادی نائل آمدم. بدرود هواداران پرشور من، کسانی که همیشه با احساس زیبای خود مشوق من بوده اند و به من انگیزه بخشیده اند، بدرود هم تیمی های امروز و دیروز من.
در آخر اجازه بدهید از خانواده خود نیز قدردانی کنم، مادر مهربانم مارینا، پدر خوبم جیانکارلو، همچنین از سیمیونه و تومازو، من هرگز بدون شما به این مرحله نمیرسیدم. شما بودید که به من دلگرمی دادید، میلان عزیز من، من فقط به این علت شما را ترک میگویم که روزگار این را میخواهد. ا
ین لحظه فرا رسیده و من و شما باید تسلیم آن باشیم.
بدرود و ممنون از همه شما
فیلیپو اینزاگی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: